چشم انداز سازمان

ایران به سبب موقعیت جغرافیایی و بیش از هفت هزار سال تمدن و فرهنگ و نیز تنوع فرهنگی در جغرافیای زیستی خود،یکی از شاخص ترین کشورها در حوزه میراث فرهنگی بشری است.

میراث فرهنگی هر کشور از اساسی ترین ارکان تحکیم هویت، ایجاد خلاقیت و خودباوری ملی است.پژوهش در زمینه های مختلف آن موجب روشن شدن ابهامات تاریخی، شناخت ارزش­های حاصل از میراث طولانی جامعه و تسریع در شناخت ارزش های نهفته در میراث فرهنگی هر کشور می شود.

میراث فرهنگی دارای دو بعد متفاوت است :

الف. میراث فرهنگی مادی: به آثاری گفته می شود که قابل دیدن و لمس کردن است، مثل بناهای تاریخی، اشیای موزه ای و ...از این رو ابعاد مادی میراث فرهنگی از دیرباز به سبب ماهیت و ویژگی های صوری خود شناخته شده بودند، ارزش های آن کم و بیش در هر دوره مورد تأکید قرار گرفتند، تخریب آن محسوس و قابل دیدن بود و اهمیت بازسازی، حفاظت و نگهداری آن پیوسته آشکارا بوده است.

ب. میراث فرهنگی معنوی: میراث فرهنگی معنوی گنجینه زنده بشری به شمار می رود و بازتاب مجموعه ای از فرآیندهای ذهنی است که در یک جامعه در دوره­های گوناگون تاریخی شکل می گیرد و با اصولی ثابت و قابل شناخت به خلاقیت های صوری و مادی منجر شده و پیوسته بازتابی از نیازها و نیز پاسخ به آن نیاز را در خود داراست.هنجارها و قانونمندی­های این مجموعه پیوسته به گونه­ای ناخودآگاه و روایی و سنتی از نسلی به نسل دیگر منتقل و آموخته شده و معیارهای ارزشی آن­ها همیشه مورد احترام جمعی قرار می­گیرد. مانند:

- زبان: شامل گویش­های رایج، گنجینه نام ها؛

- دانش سنتی: شامل فناوری سنتی ( معماری سنتی، طب سنتی، نجوم سنتی و ...)

- اساطیر: شامل باورداشت ها و اعتقادات تاریخ­روایی، آیین­ها و مراسم؛

- فولکلور: شامل نمودهای روایی (قصه ها و ادبیات روایی) نمودهای موسیقایی (موسیقی سنتی، ترانه­ها و آوازهای سنتی)،

نمودهایحرکتی (حرکات موزون، نمایش سنتی و ارزش­های سنتی، اشکال گوناگون نمایش­های آیینی، بازی­های سنتی) و نمودهای مادی

(صنایع­دستی: طرح ها و نمادهای سنتی، نقاشی، کنده­کاری، مجسمه­سازی، سفال، موزاییک و کاشی، صنایع چوب، جواهرسازی،

پوشاک، نساجی، فرش، سوزن­ کاری و ...).

میراث فرهنگی و قانون

تا پیش از انقلاب مشروطیت، هیچ قانونی برای میراث فرهنگی تدوین نشده بود و «میراث فرهنگی» در افکار عمومی هیچ منزلتی نداشت.آشنایی ناصرالدین شاه در سفر به فرنگ با موزه­ها و بناهای تاریخی، تأثیر بسیاری بر او گذاشت. وی بعد از بازگشت از اولین سفر فرنگ در سال 1290 ق، دستور داد تا در ارگ سلطنتی موزه ای ایجاد کنند.این موزه را باید اولین موزه  سلطنتی و دولتی دانست. این موزه در مقایسه با موزه­های اروپایی، جذابیتی برای او نداشت، دستور داد برای موزه جدید، عمارت قدیمی سمت شمال باغ گلستان را خراب و به جای آن مکانی مناسب برای موزه بسازند.بدین ترتیب تالار موزه، سرسرا، حوض خانه و ملحقات دیگر را ساختند.این ساختمان در سال 1299 ق به نام تالار سلام یا تالار تاج گذاری به اتمام رسید.اعتماد السلطنه درباره آثار این موزه می نویسد:«موزه همایونی مشحون از جواهر گرانبها، ظرایف نفایس اشیاء و آثار علمیه و مهمات حربیه قدیمیه و آلات و ادوات متنوعه و مصنوعات ازمنه سالفه و تمثیل نگارنده­های بیمثل روزگار و پرده های نقاشی­های مشهور و حاصل صناعی        کارخانه های معروف و ظروف و چینی بلورآلات، مسکوکات قدیمیه با ضرب سلاطین معظم ایرانی و غیره» است.در سال 1316 ش ، بخش عمده ای از آثار این موزه در زمان پهلوی اول به خزانه بانک ملی انتقال داده شد.

در زمان مظفرالدین شاه، با بازگشت دانش آموختگان ایرانی از فرنگ، در سال 1315 «انجمن معارف» برای گسترش آموزش و پرورش به شیوه جدید تأسیس شد. این امر در گسترش فرهنگ تأثیر بسزایی گذاشت و دانش‌آموزان ایرانی با تاریخ سرزمین خود آشنا شدند.

در دوره مشروطیت نام وزارت علوم به «وزارت معارف» تغییر یافت. در سال 1328ق مجلس شورا «قانون اداری وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه» را تصویب کرد.

بعد از انقلاب مشروطیت نام وزارت علوم به «وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه» تغییر یافت و مجلس شورا «قانون اداری وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه» را تصویب کرد.

در سال 1327 ق مرتضی قلی خان صنیع الدوله به ریاست وزارت معارف و اوقاف منصوب شد.او نخستین کسی بود که در صدر مشروطیت به فکر تأسیس اداره ای با نام اداره عتقیقات جهت سرو سامان دادن به وضع اسفناک حفریات تجاری و آنچه از این راه نصیب دولت می شد،افتاد.ایام ریاست وی همزمان بود با کاوش های دومورگان فرانسوی در شوش. اندیشه های صنیع الدوله اما سرانجامی نیافت تا در زمان وزارت مرتضی خان ممتاز الملک و ابراهیم حکیمی در سال های 1295 و 1297 ش اداره عتقیقات یا باستان شناسی در ساختمان قدیم اداره معارف در شمال مدرسه دارالفنون زیر نظر  ایرج میرزا جلال الملک تأسیس شد و نام موزه ملی به خود گرفت. در این موزه نمایشگاهی با 270قلم شیء به نمایش گذاشته شد. در زمان پهلوی اول    بعد از خرید ساختمان های عمارت مسعودیه برای وزارت معارف در سال 1304، آثار موزه ی ملی به تالار آیینه عمارت مسعودیه انتقال داده شد.

در سال 1304 به همت تعدادی از رجال فرهنگی، انجمن آثار ملی شکل گرفت و اساسنامه آن منتشر گردید. بر اساس مواد این اساسنامه  دولت وقت در 25 مهر 1306، آندره گدار فرانسوی را به عنوان مدیر باستان شناسی در ایران استخدام کرد. او در سال 1308 در ایران شروع به کار کرد. در 12 آبان 1309 قانون عتقیقات به تصویب مجلس رسید. بر اساس ماده اول این قانون، کلیه آثار و ابنیه تا پایان دوره قاجار اعم از آثار منقول و غیر منقول، جزو آثار ملی محسوب می شوند. بر اساس همین قانون باید بخشی از آثار مکشوفه در حفاری های علمی و تجاری در موزه نگهداری شوند. در زمان وزارت علی اصغر حکمت، تأسیس موزه ای در تهران در میدان مشق به تصویب رسید و در سال 1313 ش، نقشه بنای موزه ایران باستان توسط آندره گدار آماده و در نهایت موزه ایران باستان در سال 1316ش ساخته و افتتاح شد.

در سال 1343 وزارت فرهنگ و هنر تأسیس و مدیریت های مختلفی در قلمرو میراث فرهنگی همچون اداره کل موزه ها، مرکز باستان شناسی ایران، دفتر آثار تاریخی، اداره کل موزه های سنتی، موزه ایران باستان، اداره کل بناهای تاریخی، سازمان حفاظت از آثار باستانی و... تشکیل شد.

پیروزی انقلاب اسلامی و انحلال وزارت فرهنگ و هنر

با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، وزارت فرهنگ و هنر منحل و برخی از وظایف این وزارتخانه که ماموریت­های میراث فرهنگی داشتند به دو وزارتخانه انتقال داده شد؛ وزارت فرهنگ و آموزش عالی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

با توجه به فروپاشی حکومت سلطنتی، کاخ ­های سلطنتی به عنوان مراکز فرهنگی اعلام شدند. کارشناسان آثار تاریخی بر آن شدند تا با ثبت و ساماندهی آثار فرهنگی موجود در کاخ­ها، در­های آن را به روی مردم بگشایند.

واحدهای انتقال داده شده از وزارت فرهنگ و هنر به دو وزارتخانه بدین شرح است؛

الف. وزارت فرهنگ و آموزش عالی

1. 1. اداره کل هنرهای سنتی
2. 2. مرکز باستان­شناسی ایران
3. 3. مرکز موزه مردم­شناسی
4. 4. موزه ایران باستان
5. 5. دفتر آثار تاریخی
6. 6. سازمان ملی حفاظت از آثار باستانی
7. 1. اداره حفاظت میراث فرهنگی شهرستان­ها
8. 2. اداره کل موزه­ها
9. 3. اداره کل بناهای تاریخی
10. اداره کل کاخ­ها

 ب. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

در این دوره کاخ گلستان که بیش از انقلاب به اداره­کل بیوتات سلطنتی تعلق داشت، به مرکز فرهنگی تبدیل و زیر نظر امور اقتصادی و دارایی قرار گرفت.

تشکیل سازمان میراث فرهنگی کشور

در تاریخ 10/11/1364 به موجب قانون، سازمان میراث فرهنگی شکل گرفت. براساس این قانون، به وزارت فرهنگ و آموزش عالی اجازه داده شد تا از ادغام 11 واحد پراکنده در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز وزارت فرهنگ و آموزش عالی، سازمان میراث فرهنگی را به صورت سازمانی وابسته به خود تشکیل دهد. این قانون در روز پنجشنبه دهم بهمن ماه 1364در مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 12 بهمن 1364 به تایید شورای نگهبان رسید.

تشکیل سازمان میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری

چنانچه آمد، سازمان میراث فرهنگی- براساس قانون، به وزارت فرهنگ و آموزش عالی سپرده شد. در سال 1372 شورای عالی اداری طی جلسه 18/1/1372 به پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور و به منظورهماهنگی و افزایش کارآیی و اثربخشی سازمان میراث فرهنگی کشور و تمرکز در مدیریت دستگاه­های فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی کشور از وزارت فرهنگ و آموزش عالی منفک و به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ملحق شد براساس بند 3 مصوبه مزبور،  کلیه اختیارات و مسئولیت­های وزیر و وزارت فرهنگ و آموزش عالی در رابطه با موضوع وظایف اجرایی سازمان میراث فرهنگی به وزیر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقال می­یابد.

همچنین به منظور حسن اجرای قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی مصوب مجلس شورای اسلامی و مطالعه و تحقیق در آثار باقی مانده از گذشتگان جهت معرفی ارزش­های نهفته در آنها با برخورداری از توان و اطلاعات علمی از طریق استفاده هرچه مطلوبتر از امکانات بالقوه و بالفعل، نیروی انسانی کارا، آزمایشگاه­ها ولوازم، کتابخانه و سایر وسایل پژوهشی موجود، سازمان میراث فرهنگی وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که در این اساسنامه به اختصار پژوهشگاه نامیده می­شود، تشکیل شد.

در جلسه علنی 23 دی­ماه سال 82 مجلس شورای اسلامی، سازمان­های میراث فرهنگی کشور و ایرانگردی و جهانگردی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا و از ادغام آن­ها "سازمان میراث فرهنگی و گردشگری" با کلیه اختیارات زیر نظر رییس جمهور تشکیل می­شود. بعد از تصویب این قانون وظایف حاکمیتی سازمان ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری منتقل شد و وظایف اجرایی و امور تصدی آن با همه امکانات، نیروی انسانی، اموال و دارایی­ها، تعهدات و اعتبارات در قالب یک شرکت دولتی با عنوان شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وابسته شد.

با تصویب شورای عالی اداری در یکصد وسی امین جلسه مورخ 16/1/85 به منظور تقویت و توسعه صنایع­دستی کشور و ایجاد هماهنگی با سیاست­های توسعه صنعت گردشگری، سازمان صنایع­دستی ایران با تمام وظایف، اختیارات، مسئولیت­های قانونی، دارایی­ها، تعهدات، اعتبارات، امکانات و نیروی انسانی از وزارت صنایع و معادن منتزع و در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ادغام شد و به "سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری" تغییر می یابد.

روسای سازمان میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری از ابتدا تاکنون

1. آقای دکتر مهدی حجت                        1366 الی 1370
2. آقای دکتر اکبر زرگر                             1371 الی 1373
3. آقای مهندس سراج­الدین کازرونی         1372 الی 1376
4. آقای مهندس سید محمد بهشتی        1376 الی 1383
5. آقای حسین مرعشی                        1383 الی 1384                                         
6. آقای اسفندیار رحیم مشایی               1384 الی 1388                       
7. آقای حمیدرضا بقایی                         1388 الی 1390
8. آقای روح الله احمدزاده کرمانی                           1390                          
9. آقای میرحسن موسوی                      1390 الی 1391

10.آقای محمد شریف ملک­زاده                1391 الی 1392

11.آقای دکتر محمدعلی نجفی                1392 تاکنون

 منابع

 ریاضی، محمدرضا؛ «از موزه ایران باستان تا موزه ملی ایران»، مجله موزه ها،شماره 30، بهار 1381.

 «شناخت و حفاظت از میراث فرهنگی معنوی با نگرش به پیش نویس کنوانسیون میراث معنوی یونسکو»، ترجمه سعید عریان (با همکاری دفتر حقوقی سازمان میراث فرهنگی)، مجله موزه ها، شماره 34، بهار 1382.

 مجموعه قوانین، مقررات، آیین نامه­ها و معاهدات سازمان میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری، به کوشش       امید غنمی، یونس صمدی و سوسن چراغچی، انتشارات سازمان میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری